Acclimatisatie in Haiti

Hee mensen!

Waar te beginnen met deze blog..
Afgelopen weken zijn behoorlijk chaotisch en heftig geweest. De natuur heeft op verschillende manieren laten zien hoe kwetsbaar wij als mensjes eigenlijk zijn. In mijn tweede nieuwsbrief heb ik al verteld over orkaan Matthew die hier over ons heen is geraasd en de nodige schade heeft aangericht. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de massale steun die jullie hebben laten zien! Vanuit de Bethelkerk alleen al is €3750,- opgehaald. Dat is goed voor voor 75 geiten en dus een heel mooi resultaat! Daarnaast heb ik gehoord dat in een aantal andere kerken ook acties worden gehouden dus dit is nog niets eens het einde.:)
Meerdere kerken hier in de buurt hebben al gepeild wie in hun omgeving echt een geit goed kunnen gebruiken. Dus zodra we de geiten kunnen kopen, kunnen we ze ook snel verdelen aan de mensen die het het hardst nodig hebben. Ik zal jullie op de hoogte houden van het wel en wee van het geitenproject. Momenteel zijn we alleen noodgedwongen erg druk met andere zaken...

Woensdag 26 oktober is er namelijk brand geweest in het ziekenhuis. Mogelijk doordat één van de ventilatoren kortsluiting heeft gekregen. Gelukkig was het in een bijgebouw waar de dossiers werden bewaard en is de brand niet overgeslagen naar het ziekenhuis of nabijgelegen woningen. We mogen ook erg blij zijn dat het de afgelopen week bijna continu heeft geregend en alles dus erg nat was. Anders was het waarschijnlijk heel anders afgelopen. De schade is dus alleen dat de dossierkamer, met alle dossiers, en de wachtkamer volledig zijn opgefikt. Dit is allemaal herstelbaar maar dat zal wel een tijd duren. Desondanks functioneren we gewoon nog voor 100%.

Zoals eerder gezegd is de periode van droogte helemaal voorbij. Sterker nog... het wil niet meer stoppen met regenen:P Vorige week zijn we een aantal dagen afgesloten geweest van de grote stad omdat een deel van de weg door de rivier was weggeslagen. Gelukkig is dit redelijk snel ook weer hersteld en hebben we daar weinig last van gehad. De wegen zijn wel erg slecht en daardoor gevaarlijker te bereizen. De rivieren zijn hoger en omdat er hier eigenlijk geen bruggen zijn moet je soms lopend door vrij sterk stromende rivieren. We proberen dus alleen te reizen wanneer het echt nodig is. Een voordeel van slechte wegen is dat de motorrijders, nummer 1 vervoersmiddel hier, gedwongen worden rustig te rijden. Op droge wegen zijn ze soms namelijk compleet gestoord.

En dat was nog niet al het natuurgeweld. Donderdagnacht was ik aan het bellen met het thuisfront en tijdens dat gesprek voelde ik opeens een enorme schok. Blijkbaar was een aardbevinkje ook nog nodig om duidelijk te maken in wat voor een instabiel gebied we zitten. Gelukkig was de aardbeving niet groot en heeft voor zover ik weet niemand schade gehad. Maar wel weer een nieuwe ervaring die er nog wel bij kan.

Ik maak het ondanks alles erg goed. Ik zit hier lekker in mijn vel en voel me steeds nuttiger. We hebben nu in het ziekenhuis een extra bureau neergezet zodat ik nu zelf patiënten kan zien. Mijn Creools wordt steeds beter en ik heb steeds minder hulp nodig met vertalen. Dus dat is heel bemoedigend. Naast het zien van patiënten in de kliniek en het voorschrijven van medicijnen help ik nu ook steeds meer bij de bevallingen. Het zal wel een tijdje duren voordat ik dat zelfstandig ga doen. Nu zit Dr. Anna of Jacqueline er nog zoveel mogelijk bij en kijken ze toe hoe ik het doe en waar nodig helpen ze mee of geven ze tips. De bevallingen waar ik bij was, waren allemaal gecompliceerde bevallingen door een stuitligging of het klem zitten van de baby. Ik heb dus nog niet zelf een hele bevalling kunnen doen. Eén van de baby´s hebben we zelfs moeten reanimeren omdat hij erg laat en daardoor slecht ter wereld kwam. Gelukkig is dit goed afgelopen maar het toont wel aan dat het wel echt serieus werk is waar je gewoon veel ervaring voor moet hebben. Gelukkig hebben Anna en Jacqueline dat en kunnen zij mij daarin heel veel leren.
Zoals ik al zei gaat het Creools leren erg goed. Ik kan al redelijk met de mensen communiceren, zolang ze maar niet te snel praten. Toch zullen er altijd momenten zijn waar miscommunicatie optreedt. Zo had ik laatst een kleermaker die sinds twee maanden een naald in zijn vinger had. Probeer je dat trouwens eerst maar eens voor te stellen hoe het is om een naald van 3 cm in je vinger te hebben en pas na twee maanden het geld en tijd te hebben om naar een betaalbaar ziekenhuis te gaan.
Hoe dan ook.. ik ging met hem naar de operatiekamer om de naald er uit te halen. In de operatiekamer mag niemand zijn eigen schoenen aanhouden vanwege de hygiëne. Dus ik vraag hem om eerst zijn schoenen uit te doen. “Ou met retire denis ou”. Dus ik loop alvast naar binnen om de spullen klaar te zetten. Het duurde vrij lang maar na een tijdje kwam hij dan eindelijk naar binnen. Toen hij op de tafel ging liggen, zag ik opeens dat hij de moeite had genomen om mijn schoenen aan te trekken. Niet geheel de bedoeling en ook niet geheel te volgen wat er nou precies in zijn hoofd was omgegaan, maar blijkbaar moet ik toch iets duidelijker zijn in het geven van instructies...
En zo zijn er na 5 weken al talloze voorbeelden van hoe mijn gebrekkige Creools bijzondere situaties creëert. Maar goed we blijven oefenen!
De naald is overigens geheel verwijderd en diezelfde dag zal hij nog achter zijn naaimachine hebben gezeten gok ik zo.

Wat betreft gebedspunten:
Bidden voor droogte gaat wat te ver maar we hebben nu zoveel regen gehad dat we de komende tijd meer dan genoeg zullen hebben dus meer bidden hoeft niet. De bronnen hebben zich goed gevuld en zullen ons de komende maanden van water voorzien.
Het is wel goed dat er wordt gebeden voor de mensen hier die met lekke huizen zitten en in deze periode van regen eigenlijk geen fatsoenlijk dak boven het hoofd hebben. Daarnaast wil ik vragen of jullie willen bidden voor het geitenproject, de heropbouw van het ziekenhuis en het veilig aankomen van de containers met middelen die via Port au Prince hier naar toe zal komen. In Port au Prince is het nog vrij chaotisch en de kans bestaat dat containers geplunderd zullen worden. We hopen dat ze goed aan zullen komen met alle middelen die we nodig hebben voor het runnen van het ziekenhuis.

Dan nog even een ander puntje:
In Februari 2017 komt er een team van uit Nederland om te helpen met het bouwen van huizen en het herstellen van het ziekenhuis. Mochten er mensen zijn die zouden willen komen helpen dan kunt u contact met ons opnemen. We zoeken vooral naar mensen die handig zijn met het bouwen van dergelijke structuren. Dus timmermannen, klussers, elektriciens, loodgieters, schilders en noem maar op. Als u interesse heeft kunt mailen naar ons e-mailadres: info@lourensinhaiti.nl
En dan kunnen we kijken wat er allemaal mogelijk is. Mocht u zich zorgen maken over de veiligheid. Na zoveel natuurgeweld is de kans statistisch gezien klein dat u daar in februari last van gaat krijgen:)

Voortaan zal ik proberen de blog iets korter en behapbaarder te houden maar de afgelopen weken zijn gewoon niet veel korter te beschrijven...

Weer heel erg bedankt voor het lezen en nogmaals bedankt voor alle steun!


Groeten! N a We!
Lourens